درمان می تواند به کاهش شدت و دفعات حملات پانیک کمک کند و عملکرد شما را در زندگی روزمره بهبود بخشد. گزینه های اصلی درمانی، روان درمانی و داروها است. بسته به اولویت، سابقه شما، شدت اختلال هراس و دسترسی شما به درمانگرانی که آموزش خاصی در درمان اختلالات هراس دیده اند، ممکن است یک یا هر دو نوع درمان توصیه شود.
روان درمانی، که همچنین گفتگو درمانی نیز نامیده می شود، یک روش درمانی موثر برای حملات وحشت و اختلال هراس محسوب می شود. روان درمانی می تواند در درک حملات وحشت و اختلال هراس به شما کمک کند و اینکه یاد بگیرید چگونه با آنها مقابله کنید.
نوعی روان درمانی به نام رفتار درمانی شناختی به شما کمک می کند با استفاده از تجربه خود یاد بگیرید که علائم هراس خطرناک نیست. درمانگر به شما کمک می کند تا به تدریج علائم حمله وحشت را به روشی ایمن و تکراری دوباره ایجاد کنید. هنگامی که احساسات جسمی وحشت دیگر به عنوان تهدید احساس نشود، حملات برطرف می شوند. درمان موفقیت آمیز همچنین می تواند در غلبه بر ترس از موقعیت هایی که به دلیل حملات وحشت از آنها دوری کرده اید، کمک کند.
دیدن نتایج حاصل از درمان نیازمند زمان و تلاش می باشد. ممکن است در طی چند هفته علائم حمله پانیک کاهش یابد و اغلب علائم به طرز چشمگیری کاهش می یابد یا در طی چند ماه از بین می رود. برای اطمینان از کاهش علائم و کنترل عود حملات، برای جلسات مراجعه برنامه ریزی کنید.
در صورت بروز مشکل، داروها می توانند به کاهش علائم مرتبط با حملات پانیک و همچنین افسردگی کمک کنند. مشاهده شده که انواع مختلفی از داروها در مدیریت علائم حملات پانیک مؤثر است، از جمله:
به طور کلی ایمن و با خطر کم عوارض جانبی جدی، داروهای ضد افسردگی SSRI به عنوان اولین انتخاب داروها برای درمان حملات پانیک توصیه می شوند. SSRI مصوب سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان اختلال هراس شامل فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل) و سرترالین (زولوفت) است.
این داروها کلاس دیگری از داروهای ضد افسردگی هستند. ونلافاکسین است که برای درمان اختلال هراس مورد تایید FDA می باشد.
این آرام بخش ها کاهنده فعالیت سیستم عصبی مرکزی هستند. بنزودیازپین های مورد تأیید FDA برای درمان اختلال هراس عبارتند از: آلپرازولام (زاناکس) و کلونازپام (کلونوپین). بنزودیازپین ها معمولاً فقط به صورت کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرند، زیرا می توانند وابستگی ایجاد کنند و باعث ایجاد وابستگی روانی و جسمی می شوند، مخصوصا اگر در مصرف مشروبات الکلی یا مواد مخدر مشکل دارید این داروها انتخاب خوبی نیستند. همچنین می توانند با سایر داروها تداخل کرده و باعث ایجاد عوارض جانبی خطرناک شوند.
اگر یک دارو برای شما مناسب نباشد، پزشک ممکن است برای تقویت اثربخشی توصیه به تغییر به داروی دیگری یا ترکیبی از داروهای خاص کند. به خاطر داشته باشید که پس از شروع یک دارو ممکن است چندین هفته طول بکشد تا شاهد بهبود علائم باشیم.
تمام داروها دارای عوارض جانبی هستند و بعضی از آنها ممکن است در مواقع خاص مانند بارداری توصیه نشوند. در مورد عوارض و خطرات احتمالی با پزشک خود صحبت کنید.
در حالی که حملات پانیک و اختلال هراس از درمان حرفه ای بهره مند می شوند، این موارد خود مراقبتی نیز می تواند در مدیریت علائم به شما کمک کند:
مواجهه با ترس تان دشوار است، اما درمان کمک می کند در خانه خود احساس یک گروگان را نداشته باشید.
پیوستن به گروهی برای افراد مبتلا به حملات پانیک یا اختلالات اضطرابی شما را با افراد دیگری که از همان مشکل رنج می برند، آشنا می کند.
از مصرف کافئین، الکل، سیگار و داروهای تفریحی خودداری کنید
همه اینها می تواند حملات پانیک را تحریک یا بدتر کند.
به عنوان مثال، یوگا، تنفس عمیق و شل کردن پیشرونده عضلات – انقباض یک عضله و سپس آزاد کردن تنش تا زمانی که هر عضله در بدن شل شود – می تواند مفید باشد.
برخی مکمل های غذایی به عنوان درمانی برای اختلال هراس مورد مطالعه قرار گرفته است، اما برای درک خطرات و فواید آن تحقیقات بیشتری لازم است. محصولات گیاهی و مکمل های غذایی توسط سازمان غذا و داروی (FDA) به همان روش داروهای دیگر کنترل نمی شوند. همیشه نمی توانید از ایمنی آنچه بدست می آورید مطمئن باشید.
قبل از استفاده از داروهای گیاهی یا مکمل های غذایی، با پزشک خود صحبت کنید. برخی از این محصولات می توانند با داروهای تجویزی اختلال ایجاد کنند یا باعث تداخلات خطرناک شوند.
اگر علائم حمله پانیک داشته اید، با ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود ملاقات کنید. پس از ارزیابی اولیه، او ممکن است شما را برای معالجه به یک روانشناس ارجاع دهد.
به نظر شما چه عاملی باعث ایجاد علائم من شده است؟
آیا ممکن است یک مشکل زمینه ای پزشکی باعث علائم من شود؟
آیا به آزمایش های تشخیصی نیاز دارم؟
آیا باید به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنم؟
آیا اکنون برای کمک به مدیریت علائم می توانم کاری انجام دهم؟
من حملات پانیک دارم یا اختلال هراس؟
چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
اگر شما درمانی را توصیه می کنید، چند بار به آن نیاز دارم و تا چه مدت؟
آیا گروه درمانی در مورد من مفید است؟
اگر دارو توصیه می کنید، آیا عوارض جانبی احتمالی وجود دارد؟
برای چه مدت نیاز به مصرف دارو دارم؟
چگونه بر موثر بودن درمان نظارت می کنید؟
اکنون چه کاری می توانم انجام دهم تا خطر تکرار حملات پانیک من کاهش یابد؟
آیا اقدامات خاصی برای مراقبت از خود برای مدیریت وضعیت من وجود دارد؟
آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که داشته باشم؟
چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
هر سوال دیگری دارید، حتما بپرسید.
ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا روانشانس ممکن است از شما بپرسد:
علائم شما چیست و چه زمانی برای اولین بار رخ داده اند؟
حملات چند بار رخ می دهد و چه مدت طول می کشد؟
آیا به نظر می رسد هر چیزی باعث حمله می شود؟
چند بار ترس از حمله دیگر را تجربه می کنید؟
آیا از مکان یا موقعیت هایی که به نظر می رسد باعث حمله می شوند، اجتناب می کنید؟
این علائم چه تأثیری در زندگی شما دارند مانند مدرسه، کار و روابط شخصی؟
اندکی قبل از اولین حمله پانیک خود، استرس بزرگ یا یک واقعه آسیب زایی را تجربه کردید؟
آیا تاکنون آسیب های بزرگ مانند سوء استفاده جسمی یا جنسی یا نبرد نظامی را تجربه کرده اید؟
چگونه کودکی خود، از جمله رابطه با والدین خود را توصیف می کنید؟
آیا شما یا هر یک از نزدیکانتان قبلا تشخیص مشکل روحی روانی از جمله حملات پانیک یا اختلال هراس داشته اید؟
آیا مشکل پزشکی دیگری دارید؟
آیا از کافئین، الکل یا داروهای تفریحی استفاده می کنید؟ چند وقت؟
آیا ورزش می کنید یا انواع دیگری از فعالیت بدنی منظم انجام می دهید؟
ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص بهداشت روان بر اساس پاسخ ها، علائم و نیازهای شما سؤالات دیگری را مطرح می کند. تهیه و پیش بینی سؤالات به شما کمک می کند تا از وقت ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید.
