بی قراری روانی-حرکتی، نسبتاً شایع است. این اختلال، علامت شایع بروز یافته در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی است. علاوه بر این، می تواند بر افرادی که با طیف وسیعی از بیماری های دیگر مبتلا شده اند، بروز پیدا کند. در این نوشته راجع به اختلالات مرتبط با بی قراری روانی – حرکتی بیشتر خواهیم خواند. پس با روان درمانی کوتاه مدت در تهران همراه باشید.
بی قراری روانی-حرکتی، یکی از ویژگی های مشترک در میان افراد مبتلا به اختلال دوقطبی است. اختلال دو قطبی، نوعی اختلال خلقی محسوب می شود. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، می توانند سه نوع دوره مختلف به نام های مانیک، مختلط و افسردگی را تجربه کنند.
بی قراری روانی-حرکتی، علامت هر سه نوع دوره است. با این حال، ماهیت آشفتگی روانی-حرکتی، بسته به مرحله ای که در آن بروز پیدا می کند، می تواند تغییر کند:
بی قراری روانی-حرکتی ممکن است با افکار مسابقه ای همراه باشد. احساس غرق شدن توسط این افکار مسابقه ای، می تواند باعث شود افراد، بدون معنی و مفهوم خاص، حرکت کرده و به سرعت، صحبت کنند. حرکات ناشی از تحریک روانی-حرکتی در یک دوره شیدایی، ممکن است آشفته به نظر برسد.
زمانی که فرد ترکیبی از علائم افسردگی و شیدایی را تجربه می کند، در این حالت، به طور ویژه ای، آسیب پذیر است. علاوه بر احساس بی حالی و عدم فعالیت، ممکن است که فرد، احساس تحریک پذیری نیز داشته باشند. این شرایط، می تواند باعث شود که آن ها برای از بین بردن احساسات خود، حرکات تکراری انجام دهند.
در یک دوره افسردگی، افراد ممکن است به شدت احساس ضعف، ناامیدی و گریه کنند. آن ها ممکن است برخی از حرکات را انجام دهند که این حرکات، نشانه های تحریک روانی-حرکتی هستند. اما ممکن است ناشی از احساس ناامیدی، و نه تحریک پذیری، باشد.
در صورتی که فردی دارای یک بیماری روانی مرتبط با بی قراری حرکتی-روانی باشد، پزشک ممکن است درمان های دارویی را تجویز کند. اگر فردی بیقراری روانی-حرکتی را تجربه کرده و یا فردی را می شناسد که به آن مبتلا است، بهتر است با یک پزشک صحبت کند.
